Zomer!

Er was eens een zomer.

Een zomer waarin je van alles van plan bent: eindelijk die kasten uitruimen die je al het hele jaar aan liggen te kijken met scheef zakkende stapels, terug gepropte shirts (want nee, die zit toch niet zo lekker meer en o ja, die is eigenlijk wat te klein..). Of je gaat nu écht de schuur uitruimen, de tuin onkruidvrij maken, aan je conditie werken, bij die tante op bezoek die je al te lang niet gezien hebt....enzovoorts, enzovoorts.....En? Lukt dat om het nu dan wel écht te doen? In actie te komen? Nee?

Proficiat. Wat? Ja, je hersenen doen precies wat ze moeten doen.

Het is eigenlijk heel logisch dat het niet lukt: dit zijn allemaal dingen die misschien wel heel nuttig zijn, maar die je eigenlijk niet belangrijk genoeg vindt. Je geeft ze gewoon weg geen voorrang. Geen prioriteit. Er zal altijd -ja! - een reden zijn dat je het NIET gaat doen. Ook niet in de zomer, ondanks lekker weer of juist dankzij het lekkere weer of ondanks dat je in deze periode misschien wat meer tijd hebt, omdat je vrij bent. Dat is ook precies de reden dat ik al jaren geen goede voornemens meer heb als het jaar eindigt en we met z'n allen stoer van alles roepen dat we willen veranderen, maar nooit gaan doen. Of dat je er misschien wel aan begint, maar het niet volhoudt, zodat het echt tot een wezenlijke verandering leidt.

En nu? Dan maar niks aanpakken, je voornemen of in actie komen?

Hoe komt het dat het niet lukt? Dat je er niet aan begint of halverwege de moed verliest en je er niet toe zet om werkelijk te veranderen? Het antwoord is simpel:

De pijn moet eerst GROOT genoeg zijn. Dan pas ben jij bereid om te veranderen, om in actie te komen!

Zolang jij niet regelmatig, in toenemende mate en heftig last hebt van wat je wilt veranderen, gebeurt er niks: de rommel, je gedrag, je gebrek aan energie, vitaliteit; je werk dat je met steeds meer tegenzin doet; die relatie waarin je zit, die niet bij je past of dat je nu echt richting die burn-out dendert...Totdat het zoveel pijn doet, dat je wel moet,  kom je gewoon niet zover dat je gemotiveerd en bereid bent om te veranderen. Jezelf wel te verstaan. De ander veranderen kun je sowieso vergeten (nog een illusie armer nu?). Dat geldt ook als je graag iets wilt: dan moet eerst het verlangen daarnaar zó groot zijn, dat je bereid bent er vol voor te gaan en dingen los te laten waaraan je eerst gehecht was. 

Dus, zet eerst eens op een rijtje waarvan JIJ nu ECHT last hebt of wat je ware verlangen is. Wat is het probleem? Wat wil je opgelost hebben? Wat voor effecten heeft de huidige situatie op je, wat kost je daaraan nu zoveel energie? En dan, als je dat helder hebt, ga je bedenken, voelen, onderzoeken wat jij WEL wilt. Wat je nodig hebt.

En dan zul je zien dat het wél lukt, dat je jouw doel kunt bereiken! En lukt het niet alleen? Vráág hulp. Aan iemand die je vertrouwt, die je stimuleert, of die de kennis heeft die je nodig hebt. En natuurlijk mag je ook altijd contact met mij opnemen zodat we samen aan de slag kunnen!

Succes!