Onrust
Je weet wel, een wat hogere ademhaling, wat sneller ook. Kriebel (of erger: pijn) in je buik. Heen-en-weer schietende ogen en aandacht. Je nergens werkelijk toe kunnen zetten, maar alles even beetpakken en dan weer wat anders doen. Chagrijnig tegen je lief. Het gebeurt ons allemaal weleens, mij net zo goed.
Een voorbeeld: meteen bij het wakker worden schieten me direct al 3 dingen te binnen die vandaag écht moeten en ook nog eens niet de allerleukste. Onmiddellijk hartslag omhoog, adrenaline vrij, adem hoog en versneld, ik schiet overeind en voel spanning. Gaat het lukken? Voor mij of voor de ander voor wie ik dit moet doen? Naar tevredenheid? Kan ik voldoen aan de verwachtingen, het binnen de gestelde tijd af krijgen? Pfff, een woeste zee is er niks bij, zóveel schiet er dan door me heen.
Ander voorbeeld: zit ik net op de bank met een kop koffie, boek erbij, diepe adem teug, ontspannen, klaar om lekker te lezen, maar ik kan mijn aandacht er niet bijhouden......wat is er aan de hand? Ik realiseer me, dat ik nu toch echt moet gaan zitten om mijn website te vernieuwen. Al een tijdje suddert het in mijn hoofd dat ik dit eens goed moet aanpakken, maar steeds te veel twijfel: hoe dan, wat is er nodig? Ik besluit om ervoor te gaan zitten, inspiratie komt niet vanzelf of op het moment dat je het wilt. Ook nu voel ik me onrustig, verwachtingsvol (de positieve vorm van spanning), mijn lijf reageert, maar hier heb ik zin in en dat is een groot verschil met het eerste voorbeeld. Ik leg mijn boek met alle plezier weg, drink de nog dampende koffie op, pak mijn laptop, log in en ga aan de slag. Focus. Benieuwd of en wat er uitkomt. Weg moment van rust, pauze....maar de tijd vliegt en ik sluit uiteindelijk af, tevreden met de eerste stap én trots dat ik er nu echt aan begonnen ben. Heerlijk gevoel. Nu kan ik dat boek lezen en ervan genieten!
Wat levert onrust op?
Met een beetje onrust, een beetje stress is niks mis. Daardoor kun je in de actiestand komen, dingen doen en bereiken waar je anders misschien nooit toe zou komen. Als je je open kunt stellen voor een ander idee, toegankelijk bent voor wat het moment of voor wat de ander van je vraagt. Niks mooiers dan dat: je bent flexibel, kunt van je oorspronkelijke plan afwijken en houd je niet star vast aan wat je jezelf voorgenomen had. Mooi als dat wat toevoegt. Het brengt nieuwe impulsen, frisse energie en kan de boel eens lekker opschudden. Ik hou van deze positieve kant. Bruisende ideeën krijgen, inspiratie die me tot dingen aanzet, 'flow' voelen, alles kan en lukt. Dat is altijd een teken dat ik lekker in mijn vel zit, dat ik goed in balans ben en me dus door een ander plan/idee/opdracht dan waar ik op rekende niet uit mijn evenwicht laat brengen. Veerkracht all-over zeg maar. Van die momenten geniet ik enorm.
Als je van binnenuit in actie komt, vanuit eigen motivatie is er niks mis mee. Ook als een ander je inspireert is dit natuurlijk prima en soms moeten er ook gewoon dingen gebeuren zoals opdrachten van je baas bijvoorbeeld. Maar als het zorgt voor onrust en spanning die langer duurt, het flinke of langdurige stress oplevert en er ook nog negatieve overtuigingen een rol spelen, kost het je echter meer dan dat het je brengt. En naast dat het je tot actie brengt, kan het ook een verlammende uitwerking hebben. Maar daarover een andere keer meer.
Wat kost het?
Het eerste voorbeeld waarbij ik meteen bij het wakker worden mezelf opzadel met 3 dingen die moeten, levert het me pure (negatieve) stress op: fysiek, mentaal. Je lichaam reageert alert, schiet direct in een soort vechtstand: klaar voor actie, reagerend zoals het op gevaar reageren moet. Alleen: er is geen sprake van werkelijk gevaar! Je wordt niet bedreigd. Althans, niet door een leeuw bijvoorbeeld waarvoor deze reactie vanuit de evolutie eigenlijk bedoeld is. Wel door je eigen overtuigingen, de druk die vanuit een ander komt. Die jij toelaat en waardoor jij je aanpast en in de stress schiet. Dat kost bakken met energie, fysiek en mentaal en zorgt ervoor dat je vanuit angst keihard aan de slag gaat om aan alle verwachtingen te voldoen. Verwachtingen die je bovendien vooral zelf oplegt, omdat je vindt dat jij.......(vul maar in wat voor jou geldt. Bij mij is het vanuit oudsher vaak dat ik het goed wil doen, omdat ik zelf goed genoeg gevonden wil worden, er mag zijn).
Het tweede voorbeeld is niet te vergelijken met het eerste: het is mijn eigen keus om af te wijken van mijn plan (om lekker een boek te lezen). Ik kies in alle opzichten of ik met deze impuls (onrust) om mijn aanbod aan te passen 'mee ga' of dat ik bij mijn oorspronkelijke plan blijf.
Ongezonde onrust herken je aan:
- lichamelijke effecten: aanhoudende buikpijn, kramp, verhoogde hartslag en versnelde ademhaling, hoofdpijn, andere pijnklachten, tics
- het gevoel dat je geen invloed hebt (machteloosheid)
- je niet kunnen focussen en concentreren
- geen beslissingen of keuzes kunnen maken
- uitstelgedrag
- faalangst
- angst: van zenuwachtig, onzekerheid tot ware verkramping aan toe
Herken je een aantal signalen van dit rijtje? Tijd om je onrust aan te pakken!
Als 'gezonde' onrust omslaat in gespannen onrust
Op het moment dat ik me mee laat voeren door onrust, met fysieke stress-verschijnselen erbij, dan weet ik dat ik ik uit balans ben. Me niet kan concentreren op hetgeen ik eigenlijk van plan ben en wezenlijk onrustig ben. Soms komt dat, omdat ik echt geen zin heb om te gaan doen wat ik eigenlijk moet doen. Maar meestal omdat er op de achtergrond een belangrijke keuze van me gevraagd wordt, die ik nog weg duw, uitstel en dan afleiding zoek en mijn tijd opvul met andere dingen. En ik die dingen belangrijker maak dan ze werkelijk zijn. Die onrust verdwijnt alleen maar als ik me ertoe zet om uit te zoeken welke keus ik moet maken en daarmee aan de slag ga. Met alle moeite, energie, pijn en tijd die dat kost. Pas als dat gebeurd is, kun je namelijk weer ontspannen en tot innerlijke rust komen.
7 Stappen om van onrust af te komen:
Gelukkig herken ik inmiddels bij mezelf tijdig de signalen en geef ik jou graag 7 stappen hoe jij er voor kunt zorgen dat je de onrust in jou kunt laten verdwijnen. Ofwel: hoe maak je van deze woeste zee in jezelf weer kalm water waarop jij je kunt laten drijven?
- Voel je lijf: zet je voeten plat op de grond, haal een paar keer diep adem en blaas goed uit. Waar voel je de spanning? Adem hiernaar toe en er -als het ware- doorheen. Herhaal dit een aantal keren.
- Blijf diep ademhalen en goed uitademen en beantwoord de volgende vragen voor jezelf. Noteer eventueel wat er in je opkomt, zodat je het altijd terug kunt lezen.
- Ga na waar jouw onrust vandaan komt: stel je iets uit,vermijd je iets of iemand? Zie je ergens tegenop?
- Welke overtuiging speelt een rol? Wat maakt het zo moeilijk of spannend: waar ben je bang voor als het niet lukt? Voor wie of wat wil jij het goed doen?
- Wat is het ergste dat er kan gebeuren als het niet lukt of als je het niet doet?
- Wat wil jij zelf, diep van binnenuit? Welke keuze wil jij maken? Je eerste antwoord/impuls is altijd waar!
- Welke eerste stap kun jij nu zetten om je doel te bereiken? Let op: elke stap telt, ook hele kleine!
Rond af door nog een aantal keren diep adem te halen en te visualiseren dat je onrust van je afgespoeld wordt door een laatste grote golf of neem een douche waarbij je je voorstelt dat de onrust door de stralen weggespoeld wordt.
BONUS TIP: neem ook eens afstand van je te maken keuze: ga naar buiten, beweeg en laat je zintuigen waarnemen. Je hoofd krijgt zo meer zuurstof en ruimte en dat zorgt voor een heldere beslissing!
Ondersteuning nodig? Laten we het samen aanpakken: Contact
