ofwel: hoe stress obstipatie kan veroorzaken....
Dat ik inmiddels het één en ander weet over stress en hoe je dit zodanig kunt hanteren dat je er niet teveel klachten van hebt, wil nog niet zeggen dat ik er zelf nooit meer last van heb. Zo bleek deze week. De week dat één van mijn dochters voor 10 maanden naar het verre buitenland gaat om daar verder te studeren en zich onder te dompelen in de cultuur.
Geweldig vind ik het. Voor haar. Apetrots ben ik op haar dat ze dit ‘gewoon’ doet. Nieuwsgierig ben ik naar haar belevenissen en ervaringen. Vertrouwen heb ik ook in haar, in haar bestemming. Maar toch….naarmate de vertrekdatum dichterbij kwam, bekroop me steeds vaker en indringender een kriebel in de buik, een ietwat verhoogde hartslag, een verdrietig gevoel (om haar zo lang niet te zien) en het angstige gevoel over de mogelijkheid dat bijvoorbeeld haar vliegtuig neer zou storten, neergehaald zou worden. Of dat ze direct in een tyfoon terecht zou komen waardoor ze de lucht in geslingerd wordt, ze daar niet kan aarden, etc, etc. Dit vanuit een soort oerinstinct om mijn kind te willen beschermen tegen alles wat haar kwaad zou kunnen doen, terwijl ik ook erg ben voor het zelf kunnen vallen en opstaan en zo zelf je lessen leren. Maar toch: het viel niet te ontkennen dat ik me er zo onder voelde.
Natuurlijk ging ik dit te lijf met alle kennis en technieken die ik de afgelopen jaren geleerd heb, zodat ik het tot een aanvaardbaar –lees leefbaar- niveau terug kon brengen. Dat lukte ook goed. Tenminste tot de vertrek dag zelf dan. Ik heb toch gevoel dat met deze reis definitief de navelstreng doorgesneden wordt (zo voelt voor mij haar langdurige verblijf aan de andere kant van de wereld).En ja, zoals veel ouders met mij weten, loslaten hoort erbij!
Op de vertrek dag zelf, was ik wel weer gespannen, oftewel gestresst. Waar ik dat lichamelijk het meest aan merkte: ik kon niet meer naar de wc. Ja, om te plassen, maar verder….mijn darmen hadden besloten alles vast te houden wat er mogelijkerwijs in zat, omdat ik mijn energie nodig had voor de stress! Mijn spijsvertering stond dus zo goed als stil. Normaal kan ik prima naar de wc, maar die dag? Nee. Ik was teveel bezig met relativeren, opgewekt zijn voor mijn dochter, organiseren en mezelf proberen te ontspannen. Tenslotte vind ik het toch ook geweldig dat ze dit kan en gaat doen?!
Op die gespannen buik na ging alles goed; de rit naar Schiphol verliep vlot en we waren in no time in de juiste vertrekhal, koffer ingecheckt. Kortom alles klaar voor vertrek. Toen het moment suprême, eindelijk was het zover: Na maanden voorbereiden was daar hét afscheid. En eigenlijk ging ook dat goed. Natuurlijk werden er wat tranen weggepinkt, maar ook allemaal opgetogen omdat het eindelijk zo ver was. Zwaaien tot je elkaar echt niet meer ziet en dan terug naar huis. Zij het vliegtuig in. Ik instinctief nog de neiging om te willen blijven op het vliegveld tot haar toestel werkelijk de lucht in is en er dus niet nog iets is waardoor ze me nodig kan hebben, tja….het hoorde er allemaal bij. Op de terugweg voelde ik me opgelucht dat het zo goed verlopen was en eenmaal thuis? Toen begrepen ook mijn darmen weer waar ze nog meer zo geschikt voor zijn. En ook dat luchtte op!
Waarom ik je dit persoonlijke verhaal vertel? Omdat het zo mooi illustreert hoe je lichaam en geest samenwerken en ik het goed vind om te laten weten, dat er ook wat aan te doen is als je klachten hebt. In mijn situatie –en meestal is dit zo- was het goed om weer meer ontspannen te raken. En zo het stressniveau te verlagen waardoor mijn lijf weer andere dingen kan doen met de energie die mijn systemen nodig hebben om hun werk goed te kunnen doen.
Obstipatie, ofwel constipatie, komt dan ook vaak voor bij mensen die –net als ik die dag- gespannen zijn. En dan met name als de stress, de spanning langdurig, chronisch is of vaak terugkomt. Als je heel plots erg schrikt en dus overmatig gestresst raakt, is het ook mogelijk dat je juist alles laat lopen. Ontlasting komt er dan uit als diarree. Je lichaam zorgt er dan namelijk voor, dat je alle overtollige bagage (gewicht) eruit gooit zodat je mobieler bent en dus makkelijker kunt vluchten. Daarnaast kunnen er natuurlijk ook lichamelijke oorzaken zijn voor een moeizame of juist te vlotte stoelgang zoals een hormonale disbalans of iets dergelijks. Maar dat komt misschien een andere keer ter sprake.
